Pśed 40 lětami, k 30-lětnemu dnju załoženja NDR 1979, jo pśedlažała prědna styrizwězkowa historija Serbow. Wudawaŕ jo był Institut za serbski ludospyt (Isl) w Budyšynje pód direktorstwom Pawoła Nowotnego a z lěta 1977 Měrćina Kaspera, kenž jo se 1952 Nimskej akademiji wědomnosćow (DAW, z lěta 1972 AdW-DDR) pśirědował; wót 1968 jo był njepósrědnje tamnjejšemu Centralnemu institutoju za stawizny (ZIG) pódrědowany. Stawizniski kompendium jo był »druge a doněnta wobšyrnjejše wopisowanje cełkownego wuwiśa serbskego luda«1, gaž glědamy slědk na 1884 wózjawjonu »Historiju serbskeho naroda« z pjera Michała Hórnika a Wilhelma Bogusławskego2. Mimo togo jo w lěśe 1976 z boka Isl jadnozwězkowy »Pśeglěd serbskich stawiznow« w awtorstwje Jana Šołty w nimskej, górno- a dolnoserbskej rěcy wujšeł.3 Wobej pśedewześi stej se na pś. zarědowałej resp. stej byłej wósebny pśinosk serbskich historikarjow k wósymzwězkowej »Geschichte der deutschen Arbeiterbewegung« (do 1966), »Deutsche Geschichte in drei Bänden« (do 1968) a »Grundriß der deutschen Geschichte« (1974). Mimo togo su serbske historikarje sobu źěłali na pśirucce »Die Welt der Slawen« (1970). Wšykne projekty su byli wobstatk centralnego slěźeńskego plana stawizniskeje wědomnosći NDR, tej serbskej z měrca 1964. Z tym jo była wót wšogo zachopjeńka teke ideologiska kontrola pśez wótrěd wědomnosć Centralnego komiteja SED dana. Politiske wobwliwowanje jo se pśez reformu akademije 1969 a źěłabnosć centralistiski statkujucych fachowych radow wósebnje w ramiku towarišnostnych wědomnosćow hyšći pódłymił.

Južo někotare lěta se w kulturnowědomnostnem wótrěźe Serbskego instituta pód glědanišćom »póśěgi a spleśonosći« mjazsobne zwiski Serbow kaž teke zwiski Serbow k Nimcam a drugim mjeńšynam wuslěźuju. Wědomnostnicy a wědomnostniki se zaběraju z temami, kenž su zwětšego desiderata w nejnowšem stawiznopisu. K tomu słušaju póśěgi mjazy Serbami Górneje a Dolneje Łužyce. Pšašanje jo tematiski wjelgin wobšyrne, dokulaž sega wót zwiskow towaristwow a institucijow k spleśonosćam zarědnistwow až k specifiskim wósobinskim kontaktam. Jo pak teke wažne, z kótareje perspektiwy se na to glěda. Njejo pótajmstwo, až perspektiwa z Górneje na Dolnu Łužycu wšuźi dominěrujo a jo cesćej samo jadnučke glědanje na historiske tšojenja. Z togo casa, až mamy wótnožku za dolnoserbske slěźenje w Chóśebuzu, móžomy se na městnje fokusěrowaś a koncentrěrowaś na stawizniske wuwiśe Dolnoserbow. Rozsudny zaměr pśi tom za mójim zdaśim jo, to produktiwne teje zwězanosći mjazy Serbami do srjejźišća stajiś. To wopśimjejo se wě kritiske glědanje na proces wuwiśa Serbow we Łužycy a zwenka njeje. A wšykne zwiski mjazy Serbami Górneje a Dolneje Łužyce su mjenjej abo wěcej wótwisne resp. wobwliwowane wót nimsko-serbskich a serbsko-słowjańskich póśěgow.