dwě žonje na nastupišću

prěnjej před wočemi druheje

rozpina so posledni kneflk w barbje

procha z Hierapolisa a chowanja słónca nad Efesom

jeje oranžowo-złotej brjohaj

krok po kroku wotkrywatej ćěło

čorna płachta spódnjeje drasty

so zběha a pada po žołmach słowow –

Wam je so knefl wočinił

tuž prošu, byšće mi ...

a cuzej ruce zwjazujetej kromje šata kaž dwaj swětaj –

z toho časa zo je mje wopušćił – praji žona –

zo by zapinał šaty na přewidnych ćěłach jandźelow

boli zapinanje kneflow

kaž napohlad prózdneho hłowaka při směrkanju

kaž strach před přeprošenjom za dwě wosobje

a hdyž potom ćěło we wobjimanju swojeju rukow

bjezpomocne wostanje

tuž dyrbiće so – praji ta druha – wot šatow dźělić

kiž so zady zapinaja

a wot tych ze zasmykami wot bjedrow

hač k šiji za hubki

zo bychu so – kaž wón – zminyli a tam wostali

hač na swjateho Ženicha

JANINA OSEWSKA

   z pólšćiny: DOROTHEA ŠOŁĆINA

Janina Osewska (* 1955) je pólska pedagogowka, basnica a fotografka. Po studiju infor­matiki we Waršawje bu nawodnica zakładneje šule w domoródnym Awgustowje. Wot 2004 nawje­duje tam literarnu kofejownju. Osewksa je awtorka basniskich zběrkow »Do czasu przysłe­go« (2007) abo »Niebieska chwila« (2017) a bu 2018 za literarne myto »Orpheus Mazurski­« nominowana.