20. apryla před 80 lětami je so serbska dźiwadźelnica Hanka Mikanowa jako pjate ze šěsć dźěći znateje Kerkec swójby w Droždźiju, daloko na ewangelskim wuchodźe serbskeho kraja, narodźiła. Po maturje 1957 studowaše pjekarska dźowka prěnjotnje na Serbskim wučerskim wustawje. Hižo w dźěćatstwje kaž tež na wyšej šuli bě so poprawom za dźiwadło horiła a je tež hraješe. Jako młoda wučerka serbšćiny a němčiny wopytowaše potom připódla dźiwadłowy studij Serbskeho ludoweho dźiwadła a wopušći po krótkim času šulsku słužbu, zo by so w Serbskim činohrajnym studiju wukubłać dała a jako dźiwadźelnica w mjeztym załoženym NSLDź skutkowała. Dźiwadłowy dorost wustupi w lěće 1961 z wosebitej inscenaciju Calderonoweje »Kubołčaceje damy« prěni raz na wulkim jewišću, zdobom měješe Hanka Mikanowa swój wosobinski debit w róli donje Angele. Pozdźišo předstaješe mjez druhim Ušku w Jurja Brězanowych »Zrałych lětach« (1967/68), princesnu Eboli w »Don Carlos« wot Friedricha Schillera (1967/68), Francisku w »Mjez sydom mostami« wot Jurja Kocha (1970/71), Gülükan w »Zeit der Wölfe« wot Ulricha Plenzdorfa (1989/90) a něhdźe 100 dalšich rólow.

Hanka Mikanowa słuša do woneje generacije profesionelnych serbskich dźiwadźelnikow, kotraž bjez zaměrneho dorostoweho dźěła SLDź njeby předstajomna była. Jako nawodnica Serbskeho pioněrskeho dźiwadła wot 1973 do 1984 prócowaše so pozdźišo sama wo to, zo bychu dalše generacije slědowali. Wučerka je potajkim wostała – w dźiwadle pak njehladajo na wšě politiske hranicy zawěsće swobodnišo skutkować móhła hač w šuli. Z dźěćimi inscenowaše »Klinčatu lipku« (Jan Wornar, 1980), »W złotym hrodźe« (Marja Kubašec, 1984), »Honače pjerja« (Jan Wornar) a dalše. Za to zabsolwowaše dalokostudij za nawodow dźěłaćerskich dźiwadłow w Lipsku. Wosebje dźěći ze srjedź 1980tych a 1990tych lět znaja ju tež jako bajki powědacu »ćetu Hanu«, kotraž w serbskej drasće łužiske pěstowarnje wopytowaše abo tež jako wowku w seriji »Rozhłosec swójba« Serbskeho rozhłosa.