takle pisaše Ota Wićaz wo Janje Radyserbje-Wjeli, kiž bě jeho nanowski přećel. Po slědach tutoho prócowarja podaše so 12 čłonow towarstwa Přećeljo Smolerjec kniharnje dnja 17. junija po Budyšinje. Jeho slědy po cyłym měsće nadeńdźeš, jelizo to chceš. Na Židowje, njedaloko schodow na Hrodźiško, steješe jeho ródny dom. Dwustote narodniny by Jan Radyserb-Wjela lětsa woswjećił.

Po šěsć stacijach předsyda towarstwa, Franc Šěn, přećelow serbskorěčneje literatury wjedźeše a jim zajimawostki ze žiwjenja wučerja, basnika, spisowaćela a ludowědnika powědaše. Čłonce towarstwa, samej basnicy, čitaštej pokazki z jeho wobšěrneho basniskeho dźěła. Radyserb chodźeše do stareje šule na Židowje. Po tym dźěłaše jako kruwar pola burow. Arnošt Bohuwěr Jakub, tehdy farar Budyskeje Michałskeje cyrkwje, je jemu na krajnostawski wučerski seminar dopomhał. Radyserb bě 1867 prěni wučer na nowej šuli na Židowje. Ale nic jenož tam, tež na Budyskim gymnaziju je wón serbšćinu podawał. Nimo toho redigowaše časopis Serbski Nowinkar, nawjedowaše spěwarske towarstwo Lumir, zběraše přisłowa a hrona, pisaše do nowin a časopisow a bě awtor dźěćacych hrónčkow, hódančkow a prěnjeje wuměłskeje prozy w serbskej rěči. Na tutym popołdnju wědźachu čłonojo towarstwa Jana Radyserba-Wjelu w swojej srjedźiznje.

RÓŽA DOMAŠCYNA