Je nimale lěto, zo je moja mandźelska Kathinka zemrěła, ale kóždy dźeń čuju znowa ból žarowanja. Přeco hišće dóstanu pisma sobužarowanja lubych kolegow, sobuwojowarjow a doł­holětnych přećelow, kotřiž, po­dobnje mi, njewopřimnu, zo Kathinka wjac njeje a zrudnu powěsć zwjetša hakle z interneta zhonichu. Dla pandemije njeběše bohužel móžno žarowansku swjatočnosć přewjesć, kotraž by wšitkim tutym lubym čłowjekam móžnosć dała so z njej rozžohnować. Tež hdyž buchu dla pandemije, njezboža Kathinki a jeje dołheho pře­bywanja w chorowni čitanja k serbskej hudźbje spočatnje přetorhnjene, tak móžu dźensa rjec, zo móžemy na zbožo ze zarjadowanjemi pokročować. Předwidźane je, zo w přichodnym lěćnym semestrje pjeć­ho­dźinski čitanski cyklus přewjedu a wšitke moje prócowanje su na to wusměrjene, zo by so hudźbnoslědźerske zawostajenstwo mojeje mandźelskeje čestnje dale wjedło. Hižo w zymskim semestrje 2001/2002, potajkim runje před dwaceći lě­tami, je wona mje namołwjała, čitanja k serbskej hudźbje tež na Humboldtowej uniwersiće w Berlinje přewjesć, štož sym potom w zwisku kubłanskeho nadawka přewzał. Tak chcu ze wšitkimi čłonami krok po kroku akademiske dźěło Instituta za zapadosłowjanske hudźbne slědźenje z. t. w zmysle mojeje mandźelskeje zaso wožiwić a sym sej wěsty, zo z pomocu wjele zajimowanych nowe a dobre ideje nastanu.