»Za naju je domizna tež tam, hdźež bychmoj so pochować dałoj. ­Hdźe to je, pak njewěmoj.«

Rozmołwa z fararjom dr. Robertom Malinkom a wědomostnicu dr. Lubinu Malinkowej wo wuznamje domizny a serbskeje rěče a žiwjenju jako ewangelska farska swójba

Po tym zo sće w Spitzkunnersdorfje z fararjom był, sće mjeztym hižo wjace hač dwě lěće w Rakecach. Běše serbska wokolina přičina za změnu?

Robert Malink: Haj, na kóždy pad. Za Lubinu běše to wažne. Wona je přeco prajiła, kak rjenje by było, hdy bychu naju dźěći na Serbski gymnazij chodźić móhli. Jej je to serbske w Spitzkunnersdorfje falowało. A potom běše to tajke wjedźenje, zo smy telefonat dóstali, hdźež smy zhonili, zo pyta Rakečanska wosada serbskeho fararja respektiwnje serbsku farsku swójbu. Tu su ludźo, kotrymž je to serbske cyle wažne.