Dlěje hač tři lětdźesatki wozjewja Róža Domašcyna (*1951) swoje basnje, eseje a přebasnjenja. Rozmołwa z poetku, kotraž eksperimenty lubuje.
W dopomnjence »Jako chcych so z knihikupču stać« wopisujeće na humoristiske wašnje požadansku rozmołwu srjedź 60ych lět w Budyskim Domje knihi. Hdy sće započała so za knihi zajimować?
Jara zahe. Na započatku njebě to pisane słowo, ale rěčane. Moja wowka je bajki bała, a te běchu to prěnje, štož sym wo literaturje sobu dóstała. Pozdźišo, hdyž móžach pisać a čitać, sym wězo knihi čitała. Móžu so dopomnić, zo běše moja prěnja serbskorěčna dźěćaca kniha »Směj so!« wot Josefa Lady. Sym wšě štučki z hłowy znała a mojej wowce stej mi je stajnje znowa předčitałoj. Někotre strony knihi hišće wobsedźu.
