Sym w Poznanju, we Waršawje a w Berlinje kulturnu antropologiju a europsku etnologiju studowała. Z najwjetšim zajimom sym so z prašenjemi čłowjeskeje kultury zaběrała, to rěka z tym, na kotre wašnje su ludźo w jednej towaršnosći žiwi. Při tym je mi přeco zaso naš izolěrowacy wid na čłowječich akterow napadnył, kiž pak za wšostronske wopisowanje a dodnjenje kulturnych poměrow w towaršnosći njedosaha. Přetož čłowjek njeje jenički »agens«. Što by towaršnosć na přikład bjez zwěrjatow, rostlinow abo hribow była? Drjewjany stólc, na kotrymž doma w kuchni sedźu, jědź, kotraž mje zežiwi abo tež domjace zwěrjo, kiž mi emocionalnje tyje – naše zwiski k nas wobdawacym wěcam a bytosćam su wšelakore a husto połne přećiwkow. Europske kulturne wědomosće wěnuja so hižo tójšto lět mjezsobnemu agěrowanju čłowjeka z druhimi specijemi. Wosebity směr předmjeta mjenuje so »Multispecies Ethnography«. Z nim sym so hižo za čas swojeho studija w Berlinje rozestajała, kotryž sym z masterskim dźěłom wo předstawach Berlinskich dźěći wo pčołach wotzamknyła. Wone je wozjewjene pod titlom »Von Menschenkindern und Honigbienen. Multispecies-Perspektiven auf Begegnungen am Bienenstand« w rjedźe »Würzburger Studien zur Europäischen Ethnologie« (digitalisat hlej https://opus.bibliothek. uni-wuerzburg.de/frontdoor/index/index /docId/16707).