Krótke stawizny serbskeje wuměłskeje hudźby

11. Serb jako awantgardist – Juro Mětšk

»Mit groteskem Riesenbogen – Trüb. Ein Pizzicato«. Tajke a podobne titule woli wón za swoje kompozicije, kotrež so jara wot toho rozeznawaja, štož so powšitkownje »serbska hudźba« mjenuje. Pola Jura Mětška nimamy reminiscency na ludowy spěw a reju – a jeli su, jewja so wone jeno »subkutanje« a njejsu jako tajke direktnje słyšeć. Mamy činić ze zastupjerjom awantgardy, tež hdyž je zapřijeće dosć njekonkretne. Bychmy tež rjec­ móhli, zo klinči hudźba Mětška skerje tak, kaž sebi přitomnostnu hudźbu předstaješ. »Njeje ničeho, čehož móžeš so při słuchanju duchownje dźeržeć«, praji něhdyši hudźbny redaktor sćelaka Deutsch­landfunk Kultur Gerald Felber.

Mětšk pochadźa ze serbskeje intelektualneje swójby. Nan Frido Mětšk bě filologa, pedagoga a spisowaćel, hudźbny talent syna bu zahe při domja­cym klawěrje wotkryty. Wopyta specialnu šulu za hudźbu a studowaše kompoziciju na Berlinskej wysokej hudźbnej šuli »Hanns Eis­ler«. Wosebje formował je jeho wučer a komponist Günter Kochan. Po studiju dźěłaše Mětšk ja­ko wučer na hudźbnej šuli w Flöha a absolwowaše mišterski studij při Akademiji wuměłstwow NDR pola přezahe zemrěteho komponista Reinera Bredemeyera. Přizamknychu so tři lěta jako hudźbny dramaturg w NSLDź w Budyšinje, a wot lěta 1986 je swobodnje skutkowacy komponist.