Prěni nam dotal znaty serbski napis na materielnym objekće steji na wazy Jana Gelanskeho z Hodźija a pochadźa z lěta 1735. W dalšich lětdźesatkach sćěhowachu serbske napisy předewšěm na narownych pomnikach, ale tež na zjawnych twarjenjach a w priwatnym wobłuku.1 W běhu 19. lětstotka jewja so serbske napisy w přiběracej měrje tež we wuhotowanju cyrkwjow w katolskich kaž ewangelskich wosadach Hornjeje Łužicy. Při tym zapřijachu so tež zwony na cyrkwinskich wěžach, kiž běchu w předchadźacych lětstotkach pak z łaćonskimi pak z němskimi tekstami wuhotowane. Po rjedźe jich nastaća maja so w přinošku najstarše zwony ze serbskimi napisami předstajić.
Zwón w Radworju z lěta 1835
Dalokož dotal znate, bě Radworska wosada prěnja, kiž wobsedźeše zwón ze serbskim napisom. Jednaše so wo mały z dohromady třoch zwonow tehdyšeje farskeje cyrkwje při nawsy, kotrejež wołtarnišćo dźensa jako sakralny muzej słuži. Na jeje wěži bě so 18. apryla 1835 srjedźny zwón puknył, na čož da jón wosada hromadźe z małym zwonom do zwonylijernje Friedricha Gruhla w Małym Wjelkowje, hdźež buštej wobaj za 196 tolerjow nowej latej. Na srjedźnym zwonje stejachu nimo lětoličby 1835 mjena kolatora, biskopa, fararja a wučerja. Mały zwón pak bu ze štučkomaj w němskej a serbskej rěči, kóžda po štyrjoch linkach, wuhotowany. Swjatočne poswjećenje noweju zwonow wotmě so 7. februara 1836 w Radworju.
