Moderna serbska literatura njehodźi so hižo bjez rjada »Paternoster« jako pokładownje za teksty młodych awtorow předstajić.

Wuběr pod tutym łaćonskim mjenom wuchadźa – wot 2003 – kóžde dwě abo tři lěta, wón zepěra so zwjetša na wuslědki literarneho wubědźowanja LND a Załožby za serbski lud a wobkedźbuje w zasadźe awtorki a awtorow hač do 35 abo 36 lět, kotřiž njejsu hišće swójski knižny debit předpołožili. Při tym wzdawa so Ludowe nakładnistwo Domowina konkretnych wudawaćelow, tež hdyž w někotrych tutych wudaćach na přikład Měrana Cušcyna jako »zestajerka« wustupowaše. Mjeztym pak dźěli so skupina lektor(k)ow do tutoho powabneho nadawka. (Připódla prajene: Při tradicionelnym paternostru mamy činić z bjezkónčnym, pohibliwym liftom za ludźi w zjawnych twarjenjach. Wot tajkich eksistuja w Němskej dale něhdźe 250 objektow, z toho 30 jeničce w Berlinje. A druha předinformacija: Po prěnich pjeć čisłach, dokładnje 2013, wozjewi Milan Hrabal we Warnoćicach samo zwjazk z wubranymi přełožkami jako »Český Páternoster«.)

Najnowši zešiwk ze 76 stronami originalnje serbskich basnjow a powědančkow pochadźa ze zašłeho lěta. Dźesać wosobow – šěsć muži a štyri žony – předstajeja tam swoje wupłody z poslednich lět, a to we woběmaj serbskimaj rěčomaj. Přetož, tak wopodstatnja to Choćebuski »awantgardist« Maks Bagańc (lětnik 1996) z lyriskej prozu, serbšćina je sej tole po ćežkich nazhonjenjach zasłužiła: »Gaž śi njewulich´jomy / z wuwězbow tradicije, / padnjoš ze Serbami / do rowa we Łužycy!« Dźesatk awtorow je so potajkim z młodźinskim zapalom zhrabał (narodźeni su woni wšitcy mjez 1985 a 2000), zo by domoródnej rěči, kulturje a identiće njenadźate impulsy spožčił – tak kaž to nic naposledk Załožba za serbski lud wočakuje, kotraž zabjerje w impresumje knižki (kaž we wšěch ćišćach wot někotrych lět) najwjetši rum.