zaso brodźu

po wuslěkanym haju

we wohrožacej zymskej ćišinje

ani wětraška w lodźanym powětře

ani ćikota zabłudźeneho ptačka,

sprostłe steja nahe štomiska –

bjez směra štapam po ćichim knyskotanju

mortweho lisća

doniž njepozastanu  

z njejapkeho dyrkota nade mnu 

a zasłyšu ćiche kłapanje:

preludij dešćowych kapkow –

po mróčelach sćele mi

twój postrow

DOROTHEA ŠOŁĆINA