kaleny kćěja běłe bule wisaja

so kolebajo w kerkach na Mikławšku

z woknow blisko padnu hrimajo ličby

woporow mrětwy a strach

runja wutřělam napoleonskich kanonow

něhdy jich stany podłu hrodu tam

hejsowachu a młode měšćanki so wječor

šćěkajo skok do stana sunychu

žane fisimatenty wołachu maćerje

što to pomhaše wjele pozdźišo

wuchodźowachu so rjanki zaso

nimo blokow Kubačanow kiž za nimi

hwizdachu doniž holcy njepřestupichu próh

žane fisimatenty wołaše wowka

ćahajo wnučku za sobu nimo parkowych

ławkow hdźež běchu so wusydnyli

njepřewodźeni kadlički te na holčki

mikotachu doniž so holčki njezasmějkotachu

a jim pip njepósłachu: wječor w dźewjećich?

kaleny kćěja běłe bule kolebaja

so wothladajo wot mrětwy

zetkawaja so na Mikławšku poriki

zezad kerka so wobjimajo zabudu

RÓŽA DOMAŠCYNA