Sonjach, zo něšto pytach,

dyrbješe być něhdźe schowane abo zhubjene,

pod łožom, schodami,

pod starej adresu.

Hrjebach w kamorach, faškach, tyzach,

połnych prózdnych njerymowanych rymow.

Z kófrow zwućahach

dožiwjene lěta a jězby.

Z tošow zwutřasech

zesušene łopjena a listy, nic na mnje.

Bjez dycha běhach

přez tajne, potajne

bydła, njebydła.

Wostach tčacy w tunlach ze sněha

a zabyća.

Zašmjatach so w kałačojtych kerkach

a tukanjach.

Zestorkach powětr nabok

a dźěsćowsku trawu.

Spytach docpěć,

prjedhač zašły lětstotk so nachila,

durje zaprasnu a ćišina zastupi.

Na kóncu njewědźach wjace,

što běch tak dołho pytała.

Wotućich.

Hladach na časnik.

Són njebě žanej mjeńšinje trał.

Haj, k tajkim činkam je čas nuzowany,

z toho časa, zo na spjace

hłowy storča.

WISŁAWA SZYMBORSKA

  z pólšćiny: SYLWIJA ŠĚNOWA

Wisława Szymborska (1923–2012) běše basnica, kotraž słušeše k najwuznamnišim basnicam a basnikam swojeje generacije w Pólskej. Jeje twórby wobhladuja so jako narodna litera­tura. 1996 bu jej Nobelowe myto za literaturu spožčene. Wona zawostaji něhdźe 350 basnjow, kotrež buchu do wjace hač 40 rěčow přełožene. Tu wozjewjenej pochadźatej ze zběrkow »Tudaj« (2009) a »Wystarczy« (2012).