»Přewjele ze swojich wunamakankow a wudobyćow přeradźić,

je jedne a to same, kaž so wupłodow swojeje wunamakarskeje

bohatosće wzdać.«Filippo Brunelleschi (1377–1446)

Jan Buk – wuměłc a wučer

Literarne teksty k twórbam Jana Buka

Serbska šulska zhromadnosć w Budyšinje 1960-tych lět njebě mała, tola poměrnje přewidna. Přez to, zo mějach w třoch rjadownjach nad sobu sotře a bratra, znajach tež jich sobušulerjow a sobušulerki. Sobušuler Pětr w rjadowni bratra bě syn Bukec mandźelskeju, Jana a Marki. Wuměłc Jan Buk zasłužeše swój wšědny chlěb tehdy hišće ze swojej fachowej kompetencu w šulskej słužbje. Wón bě naš wučer za rysowanje. Na tutym polu nječujach so wosebje talentowana. Zdobom mje poćežowaše, zo trjebachmy za wučbu wšelake wosebite materialije, kiž bychu móšeń wjeledźěćneje Malinkec swójby snano přećežili – za jednu šulsku hodźinu wob tydźeń. Ale na jeho wučbu so tež po wjace hač poł lětstotka hišće rady dopominam. Naša serbska, tak mjenowana A-rjadownja měješe w přizemju Serbskeje polytechniskeje wyšeje šule pod Bohatej wěžu (dźensa Dźěćaca a młodźinska biblioteka) rysowanje w małej rumnosći. Tam běchu ławki hišće stare: jednotliwe, při zadnim pulće přičinjene drjewjane sydadła stajnje horje prasnychu, dyrbjachmy-li stanyć.