zynk něhdyšich domow nošu we sebi

drjewo wrotow majka mój słuch

a běłosć škleńčanych wočow jelenja

kotryž nad zachodom wisa wupjelnja

přeco časćišo moje sony

wopojenosć njezapomniteho procha

šćipa kwětki w staromódnych zahrodach

w kotrychž kročele křipja

kaž na drjewjanych špundowanjach skromnje wuhotowanych

kóždy raz hdyž sym sam

wobkružu swój něhdyši dom

w kotrymž bych će rady widźał jenički raz

poměrnje a woměrje

zo by mi na přeco dosahało

mój něhdyši dom

natwarić njeje dosahało

kaž twojim pohladnjenjam njedosahaše

mje widźeć

mój něhdyši dom

w kotrymž swoje dźěćatstwo schowach

prjedy hač woteńdźech

a do kotrehož wjace nutř njepřińdźech

ženje wjac

Temeswar, 1977 Traian Pop Traian

do serbšćiny přebasniła: Dorothea Šołćina