Kak ja lubujom te słowa.

Som była dłymjej we nich doma,

ak som mógła hyšći cowaś,

w słownych barwach pšawje plěwaś,

ga se do nich zanuriś,

na nic wacej njemysliś,

jan słowne barwy zacuś a je piś.

Mjaztym bóžko copaju

wše te słowa pśede mnu,

pśed tym karnewalom žywjenja,

kenž mě wšednje wobdawa.

Gusło słow se zgubijo,

rownož powěda se teliko –

wětšy źěl ga prozny jo.

Słowne barwy zblěduju.

Kak se zasej zmócniju?

Łacna za nim błuźim se

ako w sprětej zagroźe,

njok byś bźeze naźeje.

Ja ga lubujom te słowa,

bujny raj se we nich chowa.

Kluc k nim musym pśecej zas,

pśecej nowo namakaś.

Lěc ty móžoš pomagaś?

                      Źilka