38 stopnjow, Markus praži so w słóncu kaž pstruha w pónoji. Jeho mandźelska bě lětsa na kóždy pad k morju chcyła. Při Turkowskej rivierje maja najrjeńše masaže a najwjetši bufet. Tam jeho žona cyły dźeń koka. Markus lěha radšo na přibrjohu, rozpřestrěje swoje trjenje na lěhaku a wšě štyri wot so tyka.

»Nětko sej swój zasłuženy dowol porjadnje lubić dam!« wón praji a so rozhladuje. »Spodźiwnje. Telko Aziatow. Smy da jowle w Pekingu abo što? Šing, čing, šong, ting ... hdyž takle rěčiš, to će tola nichtó chutnje njebjerje. A swoju hłupu kameru maja wězo tež zaso sobu. Přeco tysacy fotow, a to wot wěcow, kotrež sej tak a tak žadyn čert wjace njewobhlada ... Ale njech činja, hdyž hewak žane hobbyje nimaja. Nětko«, Markus wótře pozywa a so při tym porjadnje naćahuje, »je najprjedy raz čas za małki spink.«

Haru a hektiku města tu hižo njesłyši. Žołmy morja so přijomnje kolebaja a wón něžnje zdrěmnje. Smorčo w rytmusu žołmow Markus tam nětko leži. Zanurjeny do ćišiny a měra. Tola potom to! Runje jako Markus wjeršk swojeho wotpočinka docpěje, bliži so jemu někajke zwěrjo. »Małka brodźička, wotstejacej wuši, brunej rohaj a tajkej spodźiwnej š-š-š-šěrokej woči, što da ma to być?«, Markus wustróžany bórboli. »Wupada kaž ... koza! Ale što tajke skoćo tu na přibrjohu pyta? A čehodla čini tajke spodźiwne zwuki?« Zwěrjo so Markusej přeco bóle bliži. Wón ma mjeztym lódzymnej noze. Apatisce hlada na kozu. »Dźi preč. Zmiń so do twojeho zaklateho chlěwa!« Koza pak so bliži a bliži. Jako steji wona bjezposrědnje před nim, kusnje jemu mócnje do palca. »Awa!« Markus zabjaknje, zo je to po cyłym přibrjohu słyšeć. To jeho wubudźi a wón za powětrom hraba.