Šeptać, dychać z tobu měrliwje,
połny měsačk naju tajny swědk.
Parlički pućuja po cyłym ćěle,
twoje wobličo je najrjeńši kwět.
So tebi přitulić, moja přewšo miła,
luboznje majkamoj nowe słowa.
Słódna kwětkojta twoja dolina,
w borlešku putaš mje požadliwa.
Twój wobtok čuju přewšo žiwy,
horce myslički wodnjo a w nocy.
Sprawne słowčka twoje lubomiłe,
najlubša, dariš wokřewjace mocy.
ŠĆĚPAN RIČEL
Włóžna słódna dolina
žanej hańby fałdki škałbička.
Wóń bjezčasneho žiwjenja
na płachće dwumyslneho jězora.
Twój slinojty jazyčk třepota,
w lěsu włosow lesnička.
K tomu mjeta krasny posledk žołmy.
Nadra třasu so kaž kolebace čołmy.
Majkać, hacać tajne blečki,
čuchać, srěbać sólne rěčki.
Blisko, hłuboko w twojim klinje,
so honić z tobu bjez wědy někajkeje winy.
ŠĆĚPAN RIČEL
Teptam přez sněh bosy,
zmjerzk mi do mjezwoča bije,
we hłowje kjawča cuze hłosy,
mjaso čorne, na kosćach hnije.
Mła so bliži, žiwot drěma,
sněženki hraja, duša je něma.
Doprědka, hdźež słónco je,
pohib je duch a dych je žiwjenje.
Wotstronić, štož jastwo je,
sprawne začuće wokřewjenje.
Nadźija krjepi młode kćenje.
Přichod so smějkota, wozrodźenje.
Njewěm, hdźe stupam, krok po kroku,
swětło mje wodźi, přez ćěmnu nóc.
Zdaloka postawa, ćěka skoku,
britwička šwika, mi dawa móc.
Njebjesa su zdalene, wobzor je wusaknył,
dopóznaće spóžěrała, wotućił, sym mortwy był.
Doprědka, hdźež słónco je,
pohib je duch a dych je žiwjenje.
Wotstronić, štož jastwo je,
sprawne začuće wokřewjenje.
Nadźija krjepi młode kćenje.
Přichod so smějkota, wozrodźenje.
ŠĆĚPAN RIČEL
W nocy lěsu dyrdomdej,
sutawka namaj baje bajku.
Měsačk, mła so košitej,
wupytała, ty sy sej hrajku.
Błudźenk namaj łóžko je,
z mjechkim mochom pokryty.
Lubka spěwa sprawne łžě,
zymny kamjeń přitulny.
Zadobyće, ćěmna jamka,
žadyn slub a jenož łamka.
Ćežke wino, rozprěć noze,
krawa trawa, pjezać mozy.
Bolosć, próca, nowostki,
wutroba tak ćicho spi.
Mutne twoje wobličo,
perspektiwa rozdwojena.
Z łžemi kryte poselstwo,
z křudom mjasa rozpačena.
Wucho je ći wotmjerznyło,
při skale blisko Róžanta.
Přećelstwo žno dawno schnyło,
nócna tajna błudnička.
Začuća sy rozteptała,
zawodźětu rólu hrała.
Strózba rana, žiwa mortwa,
dopóznaće, pěseń žortna.
Wšitko, štož nětk spóznawam:
Na kóncu sym błudźenk sam.
ŠĆĚPAN RIČEL
