Šeptać, dychać z tobu měrliwje,

połny měsačk naju tajny swědk.

Parlički pućuja po cyłym ćěle,

twoje wobličo je najrjeńši kwět.

So tebi přitulić, moja přewšo miła,

luboznje majkamoj nowe słowa.

Słódna kwětkojta twoja dolina,

w borlešku putaš mje požadliwa.

Twój wobtok čuju přewšo žiwy,

horce myslički wodnjo a w nocy.

Sprawne słowčka twoje lubomiłe,

najlubša, dariš wokřewjace mocy.

ŠĆĚPAN RIČEL