Julian Nyča Foto: Hanka ŠěnecNjedawno čitach w Berlinskim magacinje za tak mjenowanych »expatriots«, potajkim w stolicy bydlacych wukrajnikow, zajimawy komentar. Awtorka, před lětami z Ameriki připućowana, hóršeše so na ignorantnu atitidu někotrych krajanow, kiž njejsu tež po dołhim času w Němskej kmani (a zwólniwi), ani słowčko němsce rěčeć. Woni to prosće za trjeba nimaja, wšak je jendźelšćina swětowa rěč, hinak hač mała a komplikowana němčina. Mjeztym su w Berlinje bary, hdźež hižo němsce skazać njemóžeš, dokelž će pinčnik njezrozumi.
W oktoberskim Rozhledźe dóstachmy dohlad do rěčnych poměrow w Lubinje zažneho nowowěka. Zastupjerjo tamnišeje elity mějachu spočatk 17. lětstotka zwjetša aktiwne znajomosće serbšćiny; wulki dźěl wobydlerstwa w předměsće scyła němsce njerěčeše. W běhu jeničkeho lětstotka so tute poměry zawróćichu. Podobne procesy znajemy ze wšěch serbskich regionow – snano wothladajo wot katolskeho třiróžka. Zo tež tam wšitko bjez problemow njeběži, zhonichmy njedawno z rozprawy wo delanskej gmejnskej radźe.
