Mysli k slěźenju wó swójskej domowni

artikel pógódnośiś
(0 )
Jenny Hagemannowa  Foto: Angela Wulf Jenny Hagemannowa Foto: Angela Wulf

Jenny Hagemannowa  Foto: <b>Angela Wulf</b>
Jenny Hagemannowa Foto: Angela Wulf
Ako som była góle, som se wjelgin pśed cartom bójała. Nic pśed cartom kśesćijańskeje mytologije ako takim, ale pśed cele wósebnym. Wón jo cakał w prědnem nastwaŕku źiwnučkego grodu na mnjo. A pśecej, gaž smy do groda woglědali a pó kyrcatej stupnicy górjej šli, jo mója wutšoba ze znjeměrnjenim dybotała. Morbidny łaskot nerwow jo se mě spódobał, som za rog łyknuła – a tam jo wón był.

Ten cart jo był marmorowa bista w rogeńskem groźe. Nejwěcej zaśišćapołne, ale teke nejjěsnjejše dopomnjeśa mójogo źiśetstwa zwězuju z parkom, kótaryž wobdawa grod. Ze swójimi bajkatymi pyramidami a gatami, mósćikami a nugliškami gnujo Pücklerowa krajina južo nejmłodšych. A pózdźej bu park městno, na kótarež som se slědk śěgnuła, gaž njejsom kśěła doma byś. Lěc se z pśijaśelkami na zakazany piknik zmakaś abo lěc z prědnym kšutym pśijaśelom w chłodku bomow sejźeś – pśecej som se do Rogeńskego parka wrośiła.

Galerija

Gelesen 2617 mal Letzte Änderung am njeźela, 01 december 2019 00:59