Dokelž mějach w zašłych lětach husćišo móžnosć z Geraldom Stonom hromadźe dźěłać, buch prošeny něšto wo nim napisać. Bojach so, zo tomu wotpowědować njemóžu a zo njenańdu prawe słowa, kotrež zwuraznja moju česćownosć a dźakownosć za jeho přećelnu zwólniwosć, mje při mojich prócowanjach w serbskich naležnosćach podpěrać a jeho wědu ze wšěm swětom dźělić. Hdyžkuli jeho prošach něšto přełožić, tute nadawki zwólniwje a bjez předsudkow přewza. Praji jenož: »Połožu to na swój běžaty pas!«
Na prašenje, što ma so po jeho měnjenju jako přichodne přełožić, namjetowaše spěšnje biografiju Jana Awgusta Sykory, z kotrejež nasta fascinowaca kniha »Malschwitz – A Wendish Village« (Malešecy – serbska wjes). Dźěłachmoj hromadźe na aktualizowanju hornjoserbskeho słownika za jendźelsce rěčacych. Jako poslednje přełoži knihu »Serbske pomniki« Trudle Malinkoweje z hornjoserbšćiny do jendźelšćiny. Cyły serbski swět, wosebje jendźelskorěčny dźěl, je wěrneho přećela zhubił. Štó ponjese jeho płomjo dale?WELDON MERSIOVSKY