Žiwjenske zbožo
»Najwjetše w swěće bohatstwo
su dobri, swěrni přećeljo.
Zhromadnosć pak we swójbje
da mocy ći za žiwjenje.
Tuž stupaj dale po šćežce
a nasrěbaj so lubosće.
Tak při najlěpšej strowoće
ći ženje zatrach njebudźe.«
Monika Kochowa
Přespěšnje so čas miny a hižo steji přichodny jubilej před durjemi! Woblubowana wučerka na wuměnku, serbska spisowaćelka a kulturnica Wórša Wićazowa woswjeći 10. junija swoje 75. narodniny.
K tomu jej z cyłeje wutroby gratuluju!
Dohromady 49 lět skutkowaše jako wučerka w Radworju, Njebjelčicach a w Chrósćicach. Wuwučowaše ze zapalom swojich chowancow w předmjetomaj serbšćinje a hudźbje a spřistupni jim na přikład z »Pućowanjom małeho pampucha« a »Sonom wo jědlence« jewišćowe dźiwadło, reju a serbsku literaturu. W lěće 2014 bu wot njeje wutworjeny kulturny ansambl Serbskeje zakładneje šule »Jurij Chěžka« z Mytom Domowiny za dorost wuznamjenjeny.
Nutrny són Wórše Wićazoweje běše poprawom tamny, mjenujcy so z rejwarku stać. Štyri lěta rejowaše jako młoda holca we wotnožce sławneje Palucca šule w Budyšinje. Dokelž pak njemóžeštej staršej dalše wukubłanje w Drježdźanach zapłaćić, zdaše so jej puć do wučerstwa dobra alternatiwa. Štož je we wotnožce nawuknyła, móžeše jako wučerka pola šulerjow wuspěšnje w hudźbje a na jewišću při rejowanju nałožować.
