Jako młody student a wědomy Serb je (pozdźiši prof. dr.) Arnošt Muka (1854–1932) po Hornjej a Delnjej Łužicy pućujo wšo serbske zapisował. Měješe nadobny zaměr, móhłrjec cyłemu swětej dopokazać wulkosć serbskeho naroda a kraja a bohatosć serbskeje rěče. Wšě připóznaća, kotrež so jemu w Serbach a druhdźe za to dawaja, su tuž woprawnjene.

Tola žadyn čłowjek njeje njezmylny kaž žadyn ćerń bjez kałača. Z dwěmaj přikładomaj je so serbski ludowědnik a rěčespytnik Muka mylił. To stej ležownostne mjeno »Kobjel« w Sernjanach a wjesne mjeno »Sernjany« same. Z ležownostnym mjenom »Kobjele« sym so před lětami w delanskej Gmejnskej nowinje rozestajał. Tule wěnuju so našemu wjesnemu mjenu.

Jan Meškank-Kanečanski (1905–1972) bě po Druhej swětowej wójnje znaty a připóznaty serbski domiznowědnik mjez Wotrowom a Konjecami. Hdźež je móhł, je Meškank wězo na Muku nawjazował. Na Mukowym wułožowanju mjena Sernjany je wón dwělował. Ale Meškank njebě powołanski wědomostnik a slědźer. Tež dźensa znate wědomostne žórła jemu tehdy hišće přistupne njeběchu.

Pozdźiše wobšěrne slědźenje

Wjacori, w słowjanskich rěčach derje wukubłani němscy mjenowědnicy su so po skónčenju Druheje swětoweje wójny wobšěrnje a dokładnje ze słowjanskimi mjenami w srjedźnej a na wuchodnej Němskej zaběrali. Su woznam mjenow přepytowali a ze susodnymi słowjanskimi rěčemi přirunowali.