Štomisko kaž stara maći,

małuški wšě stražuje.

W zymje nahe, doniž wuspi,

w lěću z’ šatom pyšene.

Na ramjenjach ty płody nosyš,

čerwjene to debjenki.

Knjeza Wětra smilnje prosyš,

ruki njech ći wolóži.

Sćin, kiž zemju chłódźi, škita,

ze słóncom će wobeńdźe,

připołdnju ma wotpočinka,

ze słóncom so wuhasnje.

Pycha zelena, kiž mrěje,

nadźiju wšěm wuprudźa. –

Wudychanje, kónc to njeje;

spočatk nowoh žiwjenja!

HELENA HEJDUŠKEC