njedźelu a na Wšěch swjatych

staješe wowka kružałkowe šklički

na blido

po kuskach dźěleše

zawarjene banje

njeje zabyła

so stróžić přez korbjału

z hubu a wočomaj a swěčku

šerjacy nop před wrótkami

małeho dwora

tři króć wupluny

bórboleše:

BOŽO ZWARNUJ

njedźelu a

na wšěch swjatych dnjach

łastojčki lětaja

z wokeńcow cyrkwineje wěže

noša słomički do zymnych domow

přewidźa kraj hač do hole

hdźež bagry wuja

jedyn w módrej monturje

za WUMĚRJENYM KRAJOM wu-

dźěra

tři króć wuplunje

ale

jedne słowo njeje hižo

žiwe

MARJA KRAWCEC

1992, ze: Serbska poezija 42, Budyšin 1998