Brjuch je čłowjekam tajny škit,   

wohniwy wěšćerski poradnik.   

Kaž rozdźělny stork wutroby

je jedyn druhemu podobny.

Kudźerje po wutřělu spaduja,

dobra opcija žiwych roztorha.

Třeći z poslednjoh kućika

wjedu do praweho wusuda.

Směšk samodruhe šibałstwo,

po stopach druhich dundajo.

Radšo z dóńtom pokročować,

čłowjeske strachi přełamać.

 HAŃŽKA WJESELIC

Połne měsački dótknu so dnja,

nócny posoł přimny do wohenja

a samotna hałza zaknyskota,

jako drjechmo ćmy wuměra.

Zawisć kiwa do njebja,

ćernjowa hwězda winowca.

Ani powěsć na tebje nječaka a

twojeho wobliča měsac so wzda.

Ćěmne porsty za njej chwataja,

sony stanu so krej pućowarja -

štóž sej w sćinje šćežki wusnje,

z błudnosće do młodeje šije kusnje?

Čerpawki stonaju ze sylzojteje ćeže,

sleposć wunosy kamjeń runeje mjezy.

Masajo tule bjezkrejnosć njehoju,

so na woblizance ćmowiny zadušu.

HAŃŽKA WJESELIC

Zaćichim so prašach, što móhła tu njepřistupneho wo mojej bytosći wozjewić. We wodźe bydlo, w pomjatku doma? Wo sebi rěčeć je po mojim zdaću njepowalnišo, hač swój ławrjenc mjez linkami wutřasć. Kapka do wěčnosće. Njeje zajim našich čitarkow a čitarjow – hladajo na wosobinske šmjatańcy a žiwjenske rozsudy sobučłowjekow – ćěšeny? Njewěsće, chcyjo nochcyjo, hižo dosć wo mni?

Jedna so wo hejatu lěwicarku ze sorabistiskim zdaćom, ze słabostku za mócnym kofejom a połnoměsačkowymi rozmołwami. Prědkowna poradźowarka a pozadkowa nitkićaharka. Pod złotymi žołmami sydacemu pomjatkej so ze časami zlětowacy přiliw bliži – wědomu znatosć woneho zjawa kóždemu samotarjej při wšej dwajsamosći podsunu. Za jasnymaj morjomaj zyboli so hoła kniha wobželnosćenych podhódnoćenjow. Někoho, kiž so wosrjedź dnja, wosrjedź puća a wosrjedź kada módremu złóstnistwu tučasnosće přiwobroći. Někoho, kiž wuspěšnje před njetrjebawšej čłowjeskej zawjazanosću ćěka. Někoho, kiž dwójne płomjo pod powjerchom na koži začuwa a howrjaty wětřik zakituje, byrnjež so přederje dopomnił.

Reflektujo, zda so Rozhlad kaž runoběžna pěšina, kotruž kóždy njenastupi. Ma zamóžnosć, wupłody jednotliwca kanalizować, do swěta wusyłać a wjetšej sferje zbližić. To mnje wabi a nas wšěch nazdala hromadźe wjedźe. Pohonjujo ze sprawnym intelektuelnym narokom na kulturnym polu chcu skutkować a sprawdu skutkowna być.