Póžywamy politiski cas, w kótaremž serbska mjeńšyna wěcej njejo diskriminěrowana abo samo pódtłocona, ale jo wažony źěl našeje towarišnosći. Až rowno něnto smy tak blisko k zgubjenju naše­je rědneje dolnoserbšćiny, jo jadnorje tragiski. Ewaluacija dolnoserbskich zakładnych šulow nas njejo pśechwatała, ale nam tužnu wěrnosć carnu na běłem pokazała. Njesmějomy se pak daś zdušyś dla togo, ale dejmy to wiźeś ako slědnu móžnosć našu drogu skóńcnje změniś. Imersiwna, dolnoserbska zakładna šula jo za mójim zdaśim jadnučke zmysłapołne rozwězanje za dłujkodobnu rewitalizaciju rěcy a jo se na pśikłaźe drugich mjeńšynow (na pś. Manx na Isle of Man) ako wuspěšne pokazało. W slědujucem cu někotare swójich myslow a idejow k takej potencielnej šuli rozkładowaś, kótarež bazěruju na mójich nazgónjenjach a zewšym njedeje byś wědomnostne fakty. Ako něgajšne WITAJ-góle wiźim słabosći, ako zadoraju dojśpiśeju pópšawnego zaměra rewitalizacije: wótkubłanje nowych »quasimaminarjow«.

W zajźenju wšych wěcow se nama­kajotej žałosne sćerpnjenje a wěrna rědnosć. My sami pak rozsuźijomy, lěc k njebju glědajucy cakamy abo pśetrajomy bóli­ póroźenja a znowego stawamy. Ow njeśerp, ale zakwiś ze žoratkow, ty naša rědna, woprějuca serbska rěc!