Ja wjac njemóžu. Mi dosaha. Kónc. To tla žane žiwjenje wjac njeje. Cyły dźeń jenož nutřka. W kuchni. Na konopeju. Na hajzlu. Zaso w kuchni, byrnjež šće docyła hłódny njejsy. Ale někajki rytmus abo dnjowy plan wšak dyrbiš měć. Zaso na konopej. Popołdnju kusk po měsće teptać. Snano spěšnje něšto nakupić. A ani to so mi nochce, wšako dyrbimy sej při tym nětko tež hišće poł mjezwoča zakryć. Pola někotrych to snano nješkodźi, ale ja mam šikwa­ne mjezwočo. Je naša njeboh mać znajmjeńša přeco prajiła. Potom zaso do bydlenja a samsne znowa: kuchnja, konopej ... Mi to tak na čuwy dźe.

»Zaběraj so tola někak«, su mi wšitcy mudrje při telefonje radźili. Abo přez tónle internet. »Ty tla sy jako mały hólc přeco rady puzzlował, njeby to něšto było?« To běše před 50 lětami! Potom sym tola puzzle wu­hrjebał a započał. Po pjeć mjeńšinach bě wobraz ze znatym čěskim­ knoćikom zestajany. Što móžu ja za to, zo ma mój puzzle jenož 12 dźělow! Potajkim něšto druhe.

»Ja sym wšitke moje knihi po barbje sortěrowała, to bě zdobom kaž meditacija.« Hdyž sym posledni a zdobom prěni raz meditěrował, sym po mjeńšinomaj pječa tak wótře smorčał, zo su mje z meditaciskeje rumnosće won njesć dyrbjeli. Potajkim knihi po barbje sor­těrować. Pohladam na polcu, zo bych započał, a widźu, zo sym hižo hotowy. Wobsedźu jenož 23 knihow. Rjad Karla Maya. Wšitke ze zelenej wobalku. Wo čer­ta. To móžeš wobłudnić w tajkim małym bydlenju. Čehodla sym ja wopica w januarje hižo cyłu budu barbił. To by nětko idealna zaběra ... Staru pěc, ale mje wšak do Obija njepušća. Hdy nož by susod Korla jenož doma był. To bychmoj po zwučenym wašnju – a z wot­powědnym předpisanym wotstawkom – zaso w schodźišću wo najnowšich bladach w domje filozofować móhłoj. Tón steji pak nětko wodnjo a w nocy na dźěle. Wažny muž, mjeztym samo za cyły naš system. Systemrelewantny takrjec.