Mjeztym hižo 25. raz zarjadowaše Heidemarja Wiesnerec rjad »Wosebitych koncertow na spočatku lěta«. Premjera aktualneho programa pod hesłom »Wšě dobre duchi« bě 18. wulkeho róžka w Budyskim Serbskim muzeju. Titul zwobraznja dwuzmysł, ambiwalencu w času změny lětow. Gregor Kliem wjedźeše jako moderator wěcywustojnje a lochce-šarmantnje po wječorje.
Linda Mančewa na cellu hraješe z ćopłym zwukom, ze zdźeržliwej prezencu a z přeswědčacym, interpretowacym frazěrowanjom, z čimž so wona z fundamentom koncerta sta. Mančewa je ze »Spěwom« z »Bołharskeje suity op. 21« swojeho krajana Panča Wladigerowa programej twórbu přidružiła, kotraž awansěrowaše k centralnej cyłeho wječora. Lěta 1899 narodźeny komponist je w Berlinje studował a, wućěknywši nacionalsocialistam, w Sofiji wjacore lětdźesatki tamnišu wysoku hudźbnu šulu kaž tež koncertowu kulturu bytostnje wobwliwował. Jeho twórba wotbłyšćuje zešlachćenu symbiozu klasiskeho wašnja komponowanja a zynkow a melodijow Bołharskeje, kotrež korjenja tež w Bliskim ranju. Ze »Spěwom« so bliskosć cella čłowječemu hłosej wosebje wopokaza.
Kocorowe kompozicije charakterizuja hač do dźensnišeho serbsku hudźbnu kulturu. Jeho zwjazanje zrozumliweje harmoniki a na ludowy spěw nawjazowaceje melodije, kotrež ma so po duktusu serbskeje rěče, je přikładne. Ćežišćo jeho kompozitoriskeho tworjenja bě falowaceho profesionelneho orchestra dla komorna a wokalna hudźba. Wulka chórowa sinfonika a jeho opera hač do dźensnišeho jenož jako klawěrnej wersiji předležitej. Tež za oratorij »Israelowa zrudoba a tróšt« bě Kocor jenož mało dźělow za předstajenje 1862 w Drježdźanskej Cyrkwi našeje knjenje instrumentował. Tehdy zaklinčachu wone we wobłuku jeho beneficneho koncerta pod patronatstwom kralowny Amalije Awgusty. Wuchadźejo z krasneje altoweje arije »Kak je to město puste«, tekst, kiž ma přez Mauersbergerowe zhudźbnjenje w Drježdźanach, wosebje při Křižnej cyrkwi, wosebity zynk, bě Kocor wulki duchowny oratorij koncipował. Teksty ze wšelakich starozakonskich knihow a psalmow je sam zestajił. Kocorowa hudźba interpretuje teksty oratorija jara wobraznje. Skóržba bibliskich awtorow nad potłóčowanjom luda Israel so w tekstowej zestawje do poćaha k »bjezbóžnosći« luda, jeho wotwobroćenju wot Boha staja. Wjesołe, nadźijepołne wokomiki nabywa oratorij stajnje potom, hdyž dopomina so lud na lubosć Božu, hdyž sej Bože přiwobroćenje wuwědomi. Lochce móžemy w Kocorowym zhladowanju na Israel paralele k jeho serbskemu ludej namakać. Tež w »Israelowej zrudobje a tróšće« Kocor serbsku rěčnu melodiju přewozmje, tak zo da so oratorij derje spěwać a je derje zrozumliwy. Při tym pušći wón jednory ludospěwny zynk, dowoli wulke dramatiske wubuchi, pokazuje zmužitosć w harmonice a rytmice, staja na hudźbnikow a spěwarjow wulke naroki.
Serbska hudźba njeje žane nišowe wuměłstwo a orchester Serbskeho ludoweho ansambla (SLA) njetrjeba so schować. To dopokaza tež sinfoniski koncert ćělesa 29. nowembra 2018 w Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle Budyšin. Intendantka SLA Judith Kubicec nawjedowaše wobhladniwje, čućiwje a angažowanje orchester, kotryž wza připosłucharjow na jězbu přez čas a rum.
Před Schubertowej »Njedokónčenej« prezentowaše orchester SLA nowokompoziciju, kotraž zwjazuje słowjenskeho gitarista, serbski ludowy spěw a legendarneho němskeho dirigenta. Foto: nowinske foto/SLAZe suitu »Budissin« wot Jana Rawpa bě wuchadźišćo cyle z městnom koncerta zwjazane. Pjećsadźbowa twórba je lubosćinske wuznaće komponista za swoje ródne město. Z njej hódnoćeše SLA Rawpa składnostnje jeho 90. narodnin. Kaž z kaleidoskopom ilustruje Rawp dołhe, mnohostronske stawizny Budyšina. Z diferencowanej instrumentaciju wutworja zwukowe wobrazy, kotrež jónu na srjedźowěkowske swjedźenje dopominaja a potom zaso typiske słowjanske charaktery wotbłyšćuja. Prosty spěwny zwuk, rejowanske rytmy a triumfalne stopnjowanja kompoziciju charakterizuja.
