Geneza a wužiwanje serbskeju konfesionelneju postrowow
Nabožna identita zwurazni so primarnje w cyrkwinskej wučbje a we wobrjadach, kotrež su bjezposrědnje z njeje wurostli. Husto wšak so prěnjotnym přiznamjenjam dalše symbole a wobrjady přidruža, kotrež skutkuja jako sekundarne znamjo konfesionelneje přisłušnosće. Pola Serbow je to mjez druhim wašnje strowjenja. Katolski postrow je »Budź chwaleny Jězus Chrystus!« z wotmołwu »Na wěki. Amen.«, mjeztym zo strowja ewangelscy z »Pomhaj Bóh!« a z wotmołwu »Wjerš pomazy!«. Wobsahowje by móhła kóžda konfesija tež postrow tamneho wuznaća wužiwać, tola w praksy so na wotpowědnu přisłušnosć dźiwa. W sćěhowacym dźe wo nastaće a nałožowanje tuteju hač do přitomnosće skutkowneju symbolow konfesionelneje identity.
Prěnje mi znate naspomnjenje postrowa »Pomhaj Bóh« namaka so w Michała Frencelowym přełožku Noweho zakonja z lěta 1706. Judaš postrowi Jezusa w zahrodźe Getsemane ze słowami »pomhai Boh cźi Rabbi«.1 Je to swobodne zeserbšćenje němskeho »Gegrüßet seist du, Rabbi!« z Lutheroweje biblije abo »Ave, Rabbi.« z łaćonskeje wulgaty. Frencel móžeše so ze swojim přełožkom na Luthera powołać, kotryž by najradšo postrow jandźela Gabriela na Marju »Ave gratia plena« přełožił ze słowami »Gott grüße dich, du liebe Maria.«2
