»Kaž atlasy tak tež morjo rěčku njeznaje, ale wono by było hinaše morjo, hdy by njepřiwzało tež wodu rěčki Satkule.« Štož Jurij Brězan w swojim Krabaće za rěčku Satkulu piše, móžu zdobom za młodźinsku žołmu Satkule nałožować. Naš Serbski rozhłós njeby dźensa tajki był, njeby-li prawidłownje młoda žołma naše wusyłanja zesylnjała a swój wid a swoju wědu do wulkeho morja informacijow wo Serbach do medialneho swěta wuliwała.
Před 20 lětami – dnja 12. apryla 1999 – serbscy młodostni prěni króć póndźelu wječor hodźinu ze serbskim słowom a dźělnje tež serbskej hudźbu pjelnjachu. Wězo mějachu hižo do toho tydźensce štwórć hodźiny w rańšim programje Serbskeho rozhłosa, kiž pak so jako časowje njezbožowne wopokazachu.
›Trjebamy něšto za našu młodźinu, zo njeby jenož němske sćelaki słuchała. A wona njech so prošu jara hnydom sama wo wobsahi postara. A z tym njech wona sama swoje temy zamołwi. My – starša generacija a profesionelni žurnalisća – skićamy pomoc, wukubłanje, poradu a kritiku‹, tak abo podobnje rozmyslowaše so we wjednistwje.
Mjeztym su sej Satkularki a Satkularjo sami swoje rěčnišćo wudrěli. Zaměrnje w běhu dweju lětdźesatkow so młodźinske poskitki kóždu póndźelu jenož přez serbskorěčne domjacnosće nježórla, ale tež přez młodźinske kluby dwurěčnych wsow. Temy smědźa prowokantne a dušne, politiske a swójbne, swětne a nabožne, realistiske a fantastiske być. Druhdy so tež dźiwam, z čim so młodźina takle zaběra. To njech mi hišće něchtó twjerdźi, zo so młodźina za politiku njezajimuje! Druhdy wobjednawaja tež prašenja, kiž njejsu za starše wuši myslene. Abo snadź tola? Mějach raz póndźelu wječor telefonat ze staršim słucharjom, kiž so njemdrje přez wusyłansku temu rozhori. Jemu radźach, sej raz předstajić, zo je sam zaso 18lětny, połny elana a sonow a hišće njeskostnjeny. Hač je pomhało, njewěm. Najwažniše je, zo maja serbscy młodostni swójski program. To wobhladuju jako hłowny wuznam Satkule.