Dnja 23. septembra wotmě so na kěrchowje w Drježdźanach-Strěžinje (Striesen) swjatočnosć při wobnowjenym rowje serbskeho molerja Horsta Šlosarja (1903–1964) składnostnje jeho 116. narodnin. W přitomnosći potomnikow a přećelow měješe Jurij Łušćanski wopomnjensku narěč. Hódnoćeše wuměłca za stilistisku, tematisku a technisku wariabelnosć jeho wašnja molerstwa a jako čłona Koła serbskich wuměłcow a nošerja Myta Ćišinskeho. Šlosar bě mišterski šuler Otta Dixa, na kotrehož Nowu wěcownosć předewšěm w swojich portretach a předstajenjach cirkusa nawjazowaše. Jeho krajinowe mólby sahaja wot naturalistisko-realistisce skutkowacych mólbow industrijoweje krajiny wokoło Čorneje Pumpy hač k wuhladej z woknom Drježdźanskeho ateljeja do nimale impresionistiskeje nazymskeje krajiny. Połne barbow su jeho naturalistiske ćišna z burskimi kwěćelemi w keramikowych karanach. Z wulkim angažementom předstaješe Serbow při »natwarje noweho swěta« po wójnje, štož so tež w jeho nasćěnowych wobrazach z wosebitej ikonografiju špiheluje, kotrež pokazuja nimo měra (hołbje) a přećelstwa ludow (afriski hudźbnik) tež ratarjow, dźěłaćerjow a inteligencu w serbskej drasće hač k brašce. Tule je sej prawdźepodobnje mexiskich muralistow a Diega Riveru za přikład brał. W swojich scenach ze serbskeho ludoweho žiwjenja a w napohladach łužiskich krajinow špiheluje Šlosar najbóle mnohostronsce powójnsku dobu w serbskej kulturje. Wuznam Šlosarja hódnoćeše tež wuměłstwowy stawiznar Max Kober w swojej knize »Die Kunst der frühen Jahre 1945–1949« ze slědowacymi słowami: »Poměrnje swójske wuwiće měješe serbske wuměłstwo. Nimo Měrćina Nowaka-Njechorńskeho, kotryž z tradicije ludoweho wuměłstwa a druhich słowjanskich ludow čerpaše, ma so wot Otta Dixa wobwliwowany Horst Šlosar mjenować.«

BETINA KAUNOWA