»Potom je wójna wudyriła a je jasnje było, zo njezměju žanu domiznu, do kotre­jež móhł so nawróćić.«

Rozmołwa z lektorom za bosnišćinu, chorwatšćinu a serbišćinu na uniwersitomaj w Lipsku a Halle-Wittenbergu, spisowaćelom, přełožowarjom a tołmačerjom Dušanom Hajdukom-Veljkovićom wo pochadźe, cuzbje a hdźe so doma čuje

Wy sće wotrostł w Běłohrodźe, potom do Saarbrückena ćahnył a bydliće mjeztym wjele lěta w Lipsku. Hdźe čujeće so doma?

Jenož w Lipsku.

To rěka Waša krajina dźěćatstwa wjace žanu rólu za Was njehraje?

Wona hraje jara wulku rólu, ale jenož jako rjana dopomnjenka. Je to tajki reservoir, z kotrehož swoje ideje za literaturu wozmu. Žiwjenje w Juhosłowjanskej je za mnje hižo lětdźesatki nimo.