kotru horu

kajke rozwaliny

přećelo sy widźał

kóždy čas ma swoje

wuspěšne premjery

Łužica je wuměrjena

přeworana rozrězana

tysac króć tysac

w běłej płachće

čornych dźěrow

a hora njebě hora

dźěra njebě dźěra

proch złoty wudobyty

mortwych njetłóči

a cuze rany nichtó

njepomni

marche funèbre

pišćele stonachu

podarmo šěre powědki

zo žiwe so zhubi

a zhubjene so wróći

woclowa kula

so dawno smiliwši

zmjeće do křinje

slědy kaž wotpadki

za časy přichodne

TOMASZ NAWKA

z: Wobkopanki, basnje 1972–1986, Budyšin 1987