Snano sej někotryžkuli wužiwar wuprajenja »Spušćej so na Maksa« njeje toho wědomy, zo jedna so wo titul dyrdomdejskeho powědančka Hańže Bjeńšoweje. Lětsa zhladujemy 27. měrca na jeje stote narodniny a 15. měrca na jeje dwacete posmjertniny. W lěće 1961 je spisowaćelka z twórbu »Spušćej so na Maksa« swoje prěnje knižne wudaće w rukomaj měła a z toho časa spušćomnje serbsku literaturu ze swojimi tekstami wobohaćała. Slědowachu za šulersku starobu »Kónčkojty zub«, »Klimpotata ryba«, »Jank a Bärbel«, »Złoty rjećazk« a za dorosćenych romanowa dilogija »Skludźena tučel« (1965) a »Monika« (1980). Ze swojimi powědančkami w serbskich časopisach a nowinach je młódše a starše čitarstwo putała. Wobsahuja dźě husto wěrje podobne podawki, napjate jednanja a elementy kriminalki.

W Róžeńće rodźena dźowka wučerja a sama wot 1946 do 1954 jako wučerka skutkowaca móžeše so derje do dźěćaceje psychi zamyslić, charaktery a počinki dokładnje wopisować. Tak ćehnje so kubłanska žiłka a pedagogiski pokazowak přez wšě jeje twórby. Wudani pak so, jeje knihi tež jako dorosćeny zaso raz čitać a so přez pryzlojte ideje a dialogi smějkotać. Abo přez fiktiwne pomjenowanja: Hłownaj rjekaj jeje prěnički bydlitaj w Kwětowcu. Hdźe drje tutu serbsku wjesku namakamy?