Hdyž so nazyma łopjeno za łopjenom pisani, wróny so nawróćeja a słónco wjace swoju móc lěća nima, dopomina so někotryžkuli na swój lěćny dowol a přebywa w myslach na přikład hišće raz při Baltiskim morju. Snano je tež we Wolinje po puću był, w měsće na Baltiskej kupje Wolin w dźensnišej Pólskej, kotrež zhladuje na dołhe dramatiske stawizny.
Hižo před wjace hač 3.000 lětami sydlachu na kupje ludźo, pozdźišo wuchodogermanske kmjeny a wot časa pućowanja ludow w 7. lětstotku potom Słowjenjo. Kupa a město ležitej geografisce tak derje, zo nahromadźichu sydlerjo z ratarjenjom a wikowanjom w běhu časa wulke bohatstwa. We wysokim srjedźowěku wuwołachu z tym chcyćiwosć dale zdalenych ludow. Pólscy a němscy wjerchojo abo kralojo chcychu sej kónčinu runje tak podćisnyć kaž Wikingerojo. Tež misionarojo zadobywachu so do kraja, zo bychu pomorskich pohanow christianizowali.