Loni w nazymje je cejdejka wušła, na kotrejž zaklinča spěwy Łužiskich Serbow, namakane a wubrane ze wšelakich zběrkow. Wosebitosć je, zo je so čěska folklorna skupina »Lidová muzika z Chrastú« serbskim pěsnjam wěnowała, a to z wulkej lubosću, ze zajimawymi idejemi wobdźěłanja a instrumentalneho přewoda a z čućiwosću za wotpowědny charakter přewoda jednotliweho spěwa. Słuchanje prěnich štučkow wubudźi we mni prašenje: Hdźe sće byli, lube spěwčki, a štó je was woblekł do tajkich rjanych płašćow, štó je was wobdarił z nowymi, lóštnymi, pryzlojtymi a rafinowanymi přewodnymi melodijemi? A spěwy wotmołwichu: Smy byli za čěskimi horami, pola přećelow!

Woni přećeljo z Chrastú pobychu hižo husto we Łužicy, wosebje na folklornych festiwalach w Chrósćicach. Znaja Serbow, jich reje a nałožki a jich wjeselo nad spěwanjom. Skupina wokoło Vojtěcha Kouby wěnuje so jako jenička čěska lajska skupina serbskej folklorje a ma wosebje serbsku hudźbnu folkloru za »njewobkedźbowany dźěl srjedźnoeuropskeho kulturneho dźědźinstwa« (booklet). Ze zaměrom, tutomu njedostatkej něšto znapřećiwić, je nastała cejdejka ze 26 spěwami a dwěmaj instrumentalnymaj kruchomaj. Spěwy pochadźeja z cyłeje Łužicy, zdźěla znate, ale tež tróšku njeznate. Přez genialne wobdźěłanje a wuměłsce skomponowany instrumentalny přewod su dóstali njezwučeny wysoki niwow. Kajke zbožo za tajku skupinu, měć instrumentalistow-sobustawow, kiž znaja a wobknježa móžnosće instrumentow runje tak kaž zamóžnosće hudźbnikow a spěwarjow a pisaja za nich melodije, sadźby a samo kompozicije.