Zakładna ideja tych knigłow »Was wir in uns tragen. Sorbische Lebenswege« jo, žywjeńske drogi Serbow wšakorakich ge­neracijow zezběraś, wót luźi, ako se z tym serbskim wusko zwě­zane cuju a se – na ceło wšako­raku wašnju – za to angažěruju. Su drje to w prědnem rěźe knigły za nimskich cytarjow – pśeto w Serbach jo nejwětšy źěl tych wósobow derje znaty. Procowarje by jich něga­ pomjenili, wótere ceptarje a ceptaŕki su mjazy nimi, ale teke serbski skótny gójc, zegeraŕ, student medi­ciny a wótkubłaŕka powědaju. Wšykne maju wjelgin wuski poměr k serbskej rěcy a kulturje a wopytuju jej w swójom žywjeń­skem wobswěśe pśi žywjenju zdźaržaś.

Křesćan Krawc jo pśewjadł interviewy a jo je wobźěłał, pśi comž jo wopy­tał, tu typisku wašnju powědanja zdźaržaś – teke z nimskego teksta jo wusłyšaś (a na někotarych městnach jo teke wucytaś) ta serbšćina, kótaruž nejwětšy źěl interviewowanych – nanejmjenjej z Górneje Łužyce – na swójom wšednem dnju a w swójej familiji powěda. Su to knigły z nutśikownego serbskeje kultury, ze wšyknych regionow a wšyknych generacijow. Pśedstajonych jo dogromady 13 wósobow, pśi comž jo w dwěma interviewoma hyšći wjele pśidatnych głosow, 14. tekst se pśiwobrośijo Chróšćańskemu šulskemu zběžkoju – wón twóri šarněr a klucowe wulicowańko tych knigłow.