Rozmołwa z fotografikarjom Jürgenom Maćijom składnostnje jeho 70. narodnin wo temach, kotrež jeho jako fotografa zajimuja, trajnych fotach a jeho skutkowanju jako wudawaćel.
Zwotkel přińdźe Waš zajim za fotografiju? Kak sće sej swoju prěnju kameru wobstarał?Mój nan je za swójbu a za dia-přednoški wo łužiskich temach, kotrež je w Domowinskich skupinach a pola Uranije dźeržał, fotografował. To njeje mje tehdy tak jara zajimowało, tak zo móžu rjec, sym so hakle pozdźe na to dał. To bě za čas wukubłanja a wosebje za čas wójska, dokelž mějach tam móžnosć, z dwěmaj dobrymaj přećelomaj swobodny čas w laborje přebywać. Tak sym stupidnemu wšědnemu dnjej w kasernje wućeknył. Sym sej rjemjesło přiswojił, to je mi wjeselo wobradźiło. 1974 kupich sej prěnju kameru a potom poněčim wuhotowanje za labor a wuwiwach filmy doma w Lichanju w kuchni abo kupjeli.
Po wójsku započach w nazymje 1974 na inženjerskej šuli w Budyšinje studować. W poslednim semestrje bě praktikum w zawodźe předwidźany, w kotrymž mějach potom tež tři lěta dźěłać. Wupytał sym sej městno tak, zo mějach dobry zwisk do Budyšina a zo dóstach stwu jako bydlenčko za sebje. A dokelž wědźach, zo maja w Zhorjelcu aktiwny fotowy klub, sym so za tute město rozsudźił. Generelnje so mi městno technologi tak lubiło njeje, ale mějach po swjatoku a na kóncach tydźenjach chwile, móžach fotografować a sej w swojej stwě mały labor zarjadować. Potom so wuda, zo je mje Toni Bruk, kotryž běše w Domje za ludowe wuměłstwo přistajeny a za filmy a amatersku fotografiju zamołwity, jako naslědnika namjetował. Z pomocu Jana Kóska a mnohich listow a zapodaćow sym z industrije do kultury přišoł. To běše w septembrje 1979. V. festiwal serbskeje kultury steješe před durjemi, za kotryž mějachu so filmowe projekty a fotowa přehladka realizować. W mjezyčasu běch so woženił a so z nanom stał. A tak smy to zrjadowali, zo přińdźech do Budyšina a zo móžachmy jako swójba hromadźe być.
