▶ Serbska kulturna brigada 75. róčnicu w »Krónje« woswjećiła
Składnostnje 75. róčnicy załoženja 1. serbskeje kulturneje brigady je ćěleso sobotu, 1. junija, wulki jubilejny swjedźeń w Budyskej měšćanskej hali »Króna« wuhotowało. Na połnje wobsadźenej žurli předstaji brigada něhdźe dwuhodźinski, chronologisce zestajany program, kotryž moderatoraj Bogna Korjeńkowa a Jakub Wowčer jako »interaktiwnu jězbu po času z najwoblubowanišimi spěwami a prapremjeru« připowědźištaj. Tak zahaji chór koncert ze sadźbu Gustawa Wowčera »Maćernu rěč lubuju«, kotraž je nimale wot spočatka z krutym wobstatkom repertoira brigady. Slědowachu mjez druhim ludowy spěw »Běži woda, běži«, zhromadnje z publikumom zaspěwany židowski kanon »Hine ma tov« a loni na Schadźowance prěni raz prezentowany »Rap dwanatkow«. Medley z oratorija »Wětrnik a časy« Měrćina Weclicha a Madleny Nastyccyneje kaž tež wurězk z oratorija »Hrodźišćo« samsneho komponista a libretistki prezentowachu spěwarki a spěwarjo z podpěru hudźbnikow wokoło Malty Rogackeho, »nowu wersiju« Weclichoweje kompozicije »Do pedalow stupamoj« wobrubi skupina bjez mjena.
Rada za nastupnosći Serbow pśi krajnem sejmje zasajźujo se za doźaržanje a polěpšenje serbskich pšawow a zastupujo serbske zajmy na politiskej rowninje.
Wólby maju wjeliki wuznam za pśichod serbskeje zgromadnosći a kultury w Bramborskej. Wobźělenje na toś tych wólbach jo toś wjelgin wažne, aby mógali zawěsćiś, až serbske nastupnosći se w Pódstupimje słyše a za wažne bjeru.Terminy:
- až do 28.10.2024 zeger 16:00 jo móžno wólbne naraźenja pisnje w jadnańskem běrowje wólbnego wuběrka zapódaś
- až do 8.12.2024 jo móžno se ako wólaŕka / wólaŕ registrěrowaś
- až do 15.12.2024 zeger 12.00 se pśewjedu listowe wólby
Wšykne wólbne a informaciske pódłožki stoje na internetowem boku http://wolba-serbska-rada.de k dispoziciji a mógu se teke pód: pśi wólbnem wuběrku skazaś
K zapisoju
ako wólaŕ / wólaŕka!▶ Wohnjostroj ze sakskej premjeru
Po prapremjerje prěnjeje produkcije filmoweho labela Lusatiafilm »Ein Feuerwerk für die Kleinstadt« w Grodku předstajichu pask wutoru, 23. apryla, w Zhorjelcu prěni raz w Sakskej. Wot lětušeho septembra chcedźa film regularnje w kinach po cyłej Němskej pokazać. Epizodowy film wopřijima pjeć ze sobu splećenych kapitlow a wobswětluje drje typiski lětni dźeń w Grodku najprjedy z perspektiwy dźěći na proze k młodźinje a na to młodostnych, dorosćenych, (komunalnych) politikarjow a skónčnje z wida seniorow.
▶ Dom so na kulturny centrum wuwił
Čłon předsydstwa towarstwa Zejlerja a Smolerja we Łazu, Reinhardt Schneider, skedźbni pjatk, 19. apryla, w rozprawje na lětnej hłownej zhromadźiznje na wuznam a prócowanja spěchowanskeho towarstwa Zejlerja a Smolerja. Mjez druhim su čłonojo towarstwa při Domje Zejlerja a Smolerja wopomnjensku taflu za Łazowskeho chronista a čestneho wobydlerja Heinza Menzela poswjećili a spočatk februara basnika Handrija Zejlerja k jeho 220. narodninam počesćili. Spěchowanske towarstwo wobsteji mjeztym hižo 30 lět. Towarstwu přisłuša tuchwilu něhdźe 40 čłonow.
Mała wjera je bohužel hakle sto a sydomadwaceći lět stara. Tohodla njesmě wona na Wałpornej horje sobu rejować. Hdyž njeje wona hišće žana wulka wjera, potom chce znajmjeńša dobra wjera być. Z tym započnje so chětro dyrdomdejski čas.
Hižo dlěje hač 60 lět zakuzłuje zmužita, sebjewědoma a žortna wjera dźěći a dorosćenych a zawini ze swojimi dobrymi skutkami wšelake šmjatki. Kniha wuńdźe prěni raz 1957 w nakładnistwje Thienemann. Wona bu mjeztym do znajmjeńša 48 rěčow přełožena a je nětko hornjoserbsce w nakładnistwje Veles wušła. Na předań je w Smolerjec kniharni, w SKI a w online-wobchodźe veles-verlag.de.
38 stopnjow, Markus praži so w słóncu kaž pstruha w pónoji. Jeho mandźelska bě lětsa na kóždy pad k morju chcyła. Při Turkowskej rivierje maja najrjeńše masaže a najwjetši bufet. Tam jeho žona cyły dźeń koka. Markus lěha radšo na přibrjohu, rozpřestrěje swoje trjenje na lěhaku a wšě štyri wot so tyka.
»Nětko sej swój zasłuženy dowol porjadnje lubić dam!« wón praji a so rozhladuje. »Spodźiwnje. Telko Aziatow. Smy da jowle w Pekingu abo što? Šing, čing, šong, ting ... hdyž takle rěčiš, to će tola nichtó chutnje njebjerje. A swoju hłupu kameru maja wězo tež zaso sobu. Přeco tysacy fotow, a to wot wěcow, kotrež sej tak a tak žadyn čert wjace njewobhlada ... Ale njech činja, hdyž hewak žane hobbyje nimaja. Nětko«, Markus wótře pozywa a so při tym porjadnje naćahuje, »je najprjedy raz čas za małki spink.«
Haru a hektiku města tu hižo njesłyši. Žołmy morja so přijomnje kolebaja a wón něžnje zdrěmnje. Smorčo w rytmusu žołmow Markus tam nětko leži. Zanurjeny do ćišiny a měra. Tola potom to! Runje jako Markus wjeršk swojeho wotpočinka docpěje, bliži so jemu někajke zwěrjo. »Małka brodźička, wotstejacej wuši, brunej rohaj a tajkej spodźiwnej š-š-š-šěrokej woči, što da ma to być?«, Markus wustróžany bórboli. »Wupada kaž ... koza! Ale što tajke skoćo tu na přibrjohu pyta? A čehodla čini tajke spodźiwne zwuki?« Zwěrjo so Markusej přeco bóle bliži. Wón ma mjeztym lódzymnej noze. Apatisce hlada na kozu. »Dźi preč. Zmiń so do twojeho zaklateho chlěwa!« Koza pak so bliži a bliži. Jako steji wona bjezposrědnje před nim, kusnje jemu mócnje do palca. »Awa!« Markus zabjaknje, zo je to po cyłym přibrjohu słyšeć. To jeho wubudźi a wón za powětrom hraba.
w špihelu wódneho muža
wěže k měšćanskej muri kiwaja
do daliny na horu Čornobóh hladaja
hdźež něhdy spěw hory módre zaklinča
prašenja potomstwa na čertowe wokno
ze skaliznow mutnje zlětuja
zwuki potajnstwa w njejasnych
wěšćenjach
im spiegel des wassermannes
winken türme zur offenen stadtmauer
schauen fern zum frageberg Czorneboh
wo einst das sorbische berglied erklang
nachweltfragen hin zum teufelsfenster
aus der felsgruppe schallen
geheimzeichen der antworthöhle
verwaschen
MĚRANA CUŠCYNA
z knihi: innen bröckelt die unerhörte schicht, poetenladen Lipsk 2023
pokazowak honi
čas so mi roni
kóžda hodźina
spěšnje šlapnjena
čas to njebjeski
blisko při tebi
a tola sy šła
mje nałžała
pomału ma prošu hić
woměrje so přibližić
mjez namaj tam ničo njej
wón je dobry přećel, hej
nječiń sej starosće
tam ničo njebudźe
ćmowa móc
zrudna nóc
pokazowak soni
wostudźe so kłoni
kóžda hodźina
traje bjez kónca
Jakub Wowčer
Kak ja lubujom te słowa.
Som była dłymjej we nich doma,
ak som mógła hyšći cowaś,
w słownych barwach pšawje plěwaś,
ga se do nich zanuriś,
na nic wacej njemysliś,
jan słowne barwy zacuś a je piś.
Mjaztym bóžko copaju
wše te słowa pśede mnu,
pśed tym karnewalom žywjenja,
kenž mě wšednje wobdawa.
Gusło słow se zgubijo,
rownož powěda se teliko –
wětšy źěl ga prozny jo.
Słowne barwy zblěduju.
Kak se zasej zmócniju?
Łacna za nim błuźim se
ako w sprětej zagroźe,
njok byś bźeze naźeje.
Ja ga lubujom te słowa,
bujny raj se we nich chowa.
Kluc k nim musym pśecej zas,
pśecej nowo namakaś.
Lěc ty móžoš pomagaś?
Źilka
