Na końc źo to stare lěto.
Slědny źeń jo pśišeł něto.
Do njebja raketa stupi.
Tak se nowe lěto dupi.
Jadne su pśewjele pili,
w kuchni z panweju se bili.
Wšaki tek jo zeger nulu
spozy blida lažał z kulu.
Jadnej jo se bluza pukła,
ak jo se za drugim dukła.
Drugi jo cigaru požrěł,
ak jo paleńc z flaški dožrěł.
My smy dobru pjaceń pjakli.
Za to smy tu kacku łapli.
Ako była wopjacona,
pśišła ku nam susedowa,
ažor jo ta pjaceń jejich.
Bźom-lic jěsć, ga pśiźo Ejich.
Ga smy jej tog ptaška dali
a smy suchu skibu žrali.
Pon jo jaden kjarl z kanonu
do jśpy stśělił nutś patronu.
My smy se tak wulěkali
a se pśi tom zajěkali,
až se zas ta w šyji skiba
naslědk wen do kuchnje giba.
Poglědnuł k nam sused hyšći,
guba se jom tucna błyšći.
Dajo nam tu swoju packu.
Až jo zjědł won našu kacku,
markował jo kradu pozdźi.
How su jan wot kacki kosći.
Daś se z togo wucha wzejo,
ažor gor tak lažko njejo,
z jadnym lětom roztyl hyśi,
gaž śi něcht tu fejtu chyśi.
JURIJ KOCH
