Předležace dźěło je edicija rukopisneje disertacije Maxa Jänecke.¹ Ju 1922 zapoda a spočatk lěta 1923 zakitowaše. Z Drježdźan pochadźacy Jänecke bu za čas Prěnjeje swětoweje wójny ranjenja dla do Łužicy k hraničnej woborje přesadźeny, štož wubudźi w nim zajim za stawizny krajiny. Analytiski wid na topografiju wěsteje kónčiny bě sej hižo we wójsku přiswojił. Wěstu chwilu po tym dźěłaše jako wučer, ale bu ke kóncej wójny zaso pušćeny a dósta mału pensiju, kotraž jemu dalši studij zmóžni.

W Lipsku smědźeše dla dobrych wukonow do toho a dobreho wotzamknjenja na wučerskim wustawje uniwersitny studij stawiznow nastupić.²

Sta so ze šulerjom tehdomnišeho nawody seminara za krajne stawizny a sydlensku wědomosć, Rudolfa Kötzschkeho, pod kotrymž wón mjenowanu disertaciju złoži. Po tym pak běše znowa bjezdźěłny. Dokelž pak běchu po wudyrjenju Druheje swětoweje wójny wučerjo trěbni, dósta wučerske městno na hospodarskej šuli w Drježdźanach. Po Druhej swětowej wójnje bu kaž wšitcy wučerjo, kiž běchu čłonojo NSDAP abo wučerskeho zwjazka, pušćeny a nadal žane krute dźěło njenamaka. Hdys a hdys dósta wobmjezowane nadawkowe zrěčenja w Měšćanskim archiwje w Drježdźanach. Nimo geografisko-stawizniskeho dźěła zajimowaše so tež za hornjosakske narěče.

Jänecke widźeše so sam jako »stawizniski geograf« a přistup, kotryž wón za rozkładźenje teritorialneho wuwića w markhrabinstwje Hornjeje Łužicy měješe, běše zhladowanje na zwiski mjez terenom a wodowej syću. Na druhim boku sćěhowaše premisy, zo so wuwiće wšelakich knjejstwow přez stajny wutwar w kolonizaciskim procesu stawaše. Při tym z toho wuchadźeše, zo měješe najwyši knjez nad krajom zasadne wobsydstwo nad lěsnymi a »dźiwimi« kónčinami (Wildlandgrenze). Kartowy material, kotryž wužiwaše Jänecke za swoje dźěło, běchu generalne karty za sakski a pruski dźěl Hornjeje Łužicy, analognje k dźensnišim TK 25.