»Čertowsce žortnu« ludowu hru čěskeho spisowaćela Jana Drdy bě Němsko-Serbske ludowe dźiwadło Budyšin mjeztym třeći raz do hrajneho programa přiwzało: w lěće 1968 w němskej rěči w režiji Bena Šrama, 1995 w serbskim přełožku Lory Kowarjoweje w režiji Zygmunda Bielowskeho z Jelenjeje Góry a nětko w režiji Awstričanki Rosmarie Vogtenhuber, skutkowaceje při Dźiwadle zwjazka sewjernych městow w Smolinach. Zakładna akcija a jeje akterojo běchu powšitkownje we wšěch třoch inscenacijach satiriskeje komedije jenake, ale kóžde předstajenje sadźeše swójske akcenty. Při prěnim wabješe »Bautzener Kulturschau« w zešiwku 11/1968: »... Na žortnych epizodach a komediantiskich situacijach bohate jednanje powěda, kak so dr. Ichturiel, šefpsychologa hele, we wosobje fararja do wsy přikradnje, zo by na swoje winowatosće zabyćiweho podčerta Trepifajksla, kotryž bu hižo před 300 lětami do wsy wotkomandowany, namakał a so wo to postarał, zo so we wsy zaso hrěši, zo so potajkim zaso kradnje, mandźelstwo łama, mori atd. Najebać rafinowanych helskich kumštow pak so społnomócnjenemu Belcebuba njeporadźi, wot rezolutneje wudowy zawjedźene překubłanje Trepifajksla k porjadnemu čłowjekej podrywać. Tež tamni wjesnjenjo wopokazaja so napřećo čertowskim zawjedźenjam tak mjenowaneho fararja k překwapjenju imune. Połny rezignacije dyrbi Ichturiel zwěsćić: Materializm so rozšěrja, samo Trepifajksl je inficěrowany wot čłowjeskosće. Najebać bajkojteho předrasćenja prowokuje tutón wurjadnje skutkowny ludowy kruch runje ze swojim wobsahom wšelakore analogije k towaršnostnym problemam našeje přitomnosće ...«